Klęska w Borach Tucholskich obnażyła brutalną prawdę. Centralnie sterowane państwo PiS nie zdało egzaminu. 

Kiedy Beata Szydło i Antoni Macierewicz pojechali w końcu do zniszczonych nawałnicą Borów Tucholskich, zastali widok, który ich przeraził. Tysiące powalonych drzew, zniszczone słupy energetyczne, zerwane dachy. Tu przeszedł prawdziwy kataklizm. Jednak najgorszym doświadczeniem były dla nich pretensje ludzi o spóźnioną pomoc. Ciężko im było tego słuchać, bo mieli świadomość, że zarzuty są w pełni uzasadnione.

Sołtys Rytla, jednej z najciężej doświadczonych miejscowości, pytał ich wprost, czemu pomoc dotarła dopiero w poniedziałek, skoro najbardziej potrzebna była już w piątek po godzinie 23:00, kiedy nawałnica przeszła i w sobotę od wczesnego poranka, gdy rozpoczęto naprawę szkód. Szokująca odpowiedź premier, która twierdzi, że o sprawie dowiedziała się w poniedziałek rano, ujawnia brutalną prawdę o władzy PiS. Państwo centralnie sterowane, państwo strachu i zarządzania przez konflikt nie działa. Nie radzi sobie w sytuacjach kryzysowych, nie radzi sobie w żadnej sytuacji odbiegającej od znanego schematu.

Nawałnica w Borach Tucholskich rozpoczęła się około godziny 22:00. Wtedy potężna wichura zaczęła zrywać dachy i powalać drzewa. Burza, ulewa i wicher spowodowały dramat w obozie harcerskim pod Chojnicami. Zginęły tam dwie dziewczynki. Wszystko trwało bardzo krótko. Już po 23:00 burza poszła dalej i zaczęto szukać pomocy. Pomimo zerwania linii energetycznych działały jeszcze telefony komórkowe, ponieważ stacje bazowe mają własne, kilkugodzinne zasilanie albo z akumulatorów albo z generatorów prądu. Już wtedy informacje, przekazywane telefonicznie, spływały z całego rejonu, z samorządów, do wojewodów – pomorskiego i kujawsko-pomorskiego. Stamtąd były przesyłane do Warszawy. Nie był znany jeszcze całkowity obraz klęski żywiołowej, która nawiedziła ten rejon kraju, ale z fragmentów informacji i raportów można było zbudować obraz wielkiej tragedii, która dotknęła tysiące ludzi. Dlaczego państwowe służby nie zadziałały właściwie? Ministrowie i premier wyjechali na długi weekend. Warszawa pozostała głucha na błagania o pomoc, podobnie jak wojewodowie. Nic nie działało. Dopiero gdy rząd w telewizji, w sobotę wieczorem, zobaczył obraz zniszczeń, postanowiono działać. Wojsko i ciężki sprzęt zostały zadysponowane dopiero w poniedziałek, a więc prawie trzy doby po wydarzeniach.

Tymczasem pomoc była potrzebna od razu. Dla życia ludzkiego liczą się pierwsze minuty po nawałnicy. Zasada złotej godziny jest znana każdemu ratownikowi medycznemu. To w pierwszych godzinach po nawałnicy ludzie pozbawieni dachu nad głową, odcięci od świata, najbardziej potrzebowali wsparcia. Tymczasem premier rządu i jego ministrowie wypoczywali w najlepsze, nie mając świadomości jaki dramat rozgrywa się na pograniczu Pomorza i Kujaw. Wojsko, jak mówili złośliwi, ćwiczyło defilady. Rządzący nie wiedzieli lub nie chcieli wiedzieć. Nikt ich nie poinformował? Beata Szydło mówiła sołtysowi Rytla, że o sprawie dowiedziała się w… poniedziałek. Centralnie sterowany aparat nie zadziałał i nie zadziała nigdy. Na szczęście zadziałały inne, potężne siły. Ludzka solidarność, chęć niesienia pomocy. Zwyciężyli ludzie.

Już w nocy do akcji ruszyli strażacy, państwowa i ochotnicza straż pożarna nie zważając na fatalne warunki i długi weekend. To oni pierwsi rozpoczęli uwalniać samochody uwięzione na głównych drogach pomiędzy miastami. Do akcji weszli też mieszkańcy. Razem, wspólnie, solidarnie. Ta wielka wspólnota mieszkańców nie czekała aż premier Beata Szydło się dowie. Spalinowe piły do drewna słychać było późną nocą i od wczesnego rana wszędzie tam, gdzie wichura położyła tysiące drzew. Priorytetem było przecież oczyszczenie dróg, nie tylko tych głównych. W Borach Tucholskich tysiące ludzi mieszka poza miejscowościami, mając za dojazd jedynie leśną wąską dróżkę. A na tych drogach leżały w poprzez mniejsze i większe drzewa. Ogromne sosny, brzozy, świerki zatarasowały rzecz najważniejszą – kontakt ze światem drogą. Kilka godzin po nawałnicy przestała też działać łączność komórkowa. Wtedy nieocenienie stali się posiadacze krótkofalówek i innego sprzętu radiowego. Radioamatorzy, którzy mieli sprzęt zasilany bateriami i akumulatorami też pomagali. W tą wielką rzekę pomocy włączyli się też wszyscy, którzy dysponowali przy domach agregatami prądotwórczymi. Informacje różnymi kanałami płynęły dalej.

Rozmiarów tragedii do dzisiaj nie znamy, bo trwa jeszcze usuwanie szkód i liczenie strat. Jednak już dzisiaj musimy wyciągnąć jeden ważny wniosek z tych wydarzeń. Nie mamy co liczyć na rząd. Centralizacja, strach, miernota i bierność na najważniejszych stanowiskach są tylko smutną fasadą prawdziwego państwa. Państwo PiS okazało się być iluzoryczną namiastką prawdziwego państwa. Dlatego za wszelką cenę musimy zachować w ludziach to, co najlepsze, nie dać się podzielić sztucznymi, kreowanymi przez PiS podziałami. I musimy bronić prawa do samostanowienia.

W obliczu klęski żywiołowej to poczucie wspólnoty, to praca u podstaw, to my wszyscy, Polacy, razem, pokazaliśmy rządowi, że taki rząd jest nam niepotrzebny, że jest szkodliwy, że nie potrafi sobie działać. Mina premier Beaty Szydło, pokazywana w licznych stacjach telewizyjnych, wiele mówi. Ona, podobnie jak kiedyś Włodzimierz Cimoszewicz, zdała sobie sprawę, będąc już tam na miejscu, że popełniła ogromny błąd, który może PiS kosztować utratę władzy. Pogarda dla spraw małych, dla spraw każdego z nas, spraw zwykłych ludzi, ta arogancja wobec człowieka, ta chęć kontrolowania wszystkiego i wszystkich, zostały po raz kolejny brutalnie obnażone. Podobnie jak puste obietnice składane w kampanii wyborczej. Szydło zapewniała wtedy, że będzie słuchać głosu obywateli. Tymczasem ona i jej ministrowie oraz posłowie zrobili wszystko, by nie dopuścić do referendum oświatowego, którego chciały miliony Polaków. 

Centralnie sterowane państwo PiS nie zdało egzaminu i dzisiaj każdy może to zobaczyć na własne oczy. Działania, które teraz chaotycznie i nerwowo wykonują poszczególni ministrowie są spóźnione, są już tylko na pokaz.